Mε αυτό τον τίτλο, ο blogger PIG καταθέτει τις σκέψεις του.
"Η φασουλιά της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού φυτεύτηκε πριν μισό αιώνα και βάλε (Ν.Δ. 3769/1957), άνθισε σύντομα (Ν.Δ. 3865/1958), κάρπισε πάνω στη δεκαετία (Α.Ν. 397/1968), ενώ μπήκε σε παραγωγή από μία εικοσαετία περίπου (Π.Δ. 77/1985). Έκτοτε ρυθμίζει παραμυθένια την άνοδό μας στα σύννεφα, αφού σήμερα είναι ο μονόδρομος ζωής για πάνω από 60 ολόγυμνες νεραϊδομοσπονδίες πάσης φαντασίας και γόνιμου τσιμπολογήματος.
Γιγαντώθηκε, μέρα τη μέρα, μέσα από τις κομματικές λυμματολάσπες και σήμερα υποδύεται το απίστευτο, το ανύπαρκτο : Πως τάχα αυθεντικά “…διαμορφώνει και διοικεί, με γνώμονα το εθνικό αθλητικό συμφέρον και με βάση τις αρχές του ολυμπιακού ιδεώδους, το στρατηγικό πρόγραμμα της αθλητικής πολιτικής.”
Αναρωτήθηκα πολλάκις τι διάολο συμβαίνει και προηγμένες χώρες, όπως η Ελβετία π.χ., δεν έχει επιφανείς αθλητές στο μπάσκετ, η Ιαπωνία γιατί δεν έχει αστέρια στο γυναικείο πόλο, ο Καναδάς πώς και δεν παρουσιάζει επιτυχίες στο χάντμπολ. Τέτοια ανοργανωσιά άραγε τους δέρνει;
Αντίθετα! Μάλλον εμείς έχουμε χάσει την μπάλα και συνταιριάζοντας τη θρασεία λαμογιά με την κοινωνική απρέπεια, συναινούμε άκοντες να κανακεύεται με δημόσιο χρήμα ακόμη και η ομοσπονδία (λέει) του τριάθλου. Εξήντα χιλιάδες το μοντέρνο πένταθλο, άλλες τόσες το γκολφ, εκατόν τόσες χιλιάδες η ιππασία. Επιχορηγήσεις ! Πάνω από σαράντα τρία εκατομμύρια ευρώ για ομοσπονδίες, στάδια, σωματεία και πάει λέγοντας.
Αν κάποιος βρει έναν, έστω και έναν από αυτούς τους χιλιάδες συλλόγους, που είμαστε όλοι μέλη, να μην έχουν παράτυπα βιβλία, να μην κάνουν τσαπατσουλιές στις εκλογές τους, να μην φυτοζωούν γύρω από συνδρομές και παπατζιλίκια, του δίνω δυο σταυρωτά φιλιά. Χρειάζονται οι αθλητικοί σύλλογοι, ασυζητητί. Ειδικά στις μικρές κοινωνίες παράγουν έργο και δίνουν λύσεις. Είναι μήτρες και κυψέλες. Η διαφωνία που οφείλουμε να δούμε κατάματα, είναι ο τρύπιος δημόσιος μανδύας της σκέπης τους.
Σωματεία-σφραγίδες λυμαίνονται τις διοικήσεις των ομοσπονδιών. Φτηνοσκυλάδικη αλλά ενίοτε και αιματηρή βία στις κερκίδες. Πρόεδροι-πλύστρες νυχτοευρώ, βασιλιάδες στα ΜΜΕ. Managers, μεσίτες, εταιρίες ιματισμού ρυθμίζουν τα ρεκόρ και τις αξιοπρέπειές μας. “Επαγγελματίες” ήρωες καταπίνουν ντόπες σαν φιστίκια του σούπερ Γκούφυ, αφού η anti-doping-control ηγεσία δεν διαθέτει ούτε ουροσυλλέκτες. Αθλητική δικαιοσύνη σε κρίση ταυτότητας, δημοσιογραφία σε κιτρινοφυλλάδες επιπέδου μαμελουκιστάν. Στοιχηματζήδες καθορίζουν αποτελέσματα, μεταολυμπιακά έργα σε κατάρρευση, ρεπόρτερς μυριάδες σε εβδομαδιαία ταξίδια αναψυχής. Μπράβοι και τραγουδιάρες στα VIP καθίσματα, εφοπλιστικές σουίτες για πατρίκιους και πατριδοκάπηλα συνθήματα για τους πληβείους. Δορυφορικές πλατφόρμες και συνδρομητική αποχαύνωση του όχλου που τον μασταίνουν. Νομικά πρόσωπα-γίγαντες με διοικήσεις νάνων που αναμασούν μπαρούφες, εγκαταστάσεις δισεκατομμυρίων ως παλάτια στην άμμο. Φαυλότητα, αλισβερίσια αχρείων, βανδαλισμοί, ερμαφρόδιτοι λακέδες : Ατέλειωτος ο εφιάλτης. Ένας ασύντακτος λαός με βαμμένα κασκόλ απορεί αδιαμαρτύρητα μπρος στο τιτάνιο μέγεθος του κύκλου εργασιών, σύρεται στην απαιδευσιά, τα παιδιά μας έρμαια στο οπαδικό μίσος.
Ο αθλητισμός μας ψάχνει τ΄ αστροπέλεκο του Δία, ένα ηλεκτροσόκ πολλών γιγαβόλτ: Κατάργηση της ΓΓΑ τώρα, βιαίως στο εκπαραθυρωθείναι.
Ένα τρυφερό παραμύθι με ξωτικά που μεταλλάχθηκαν, και άλλοτε ρεύονται ως άγριες αρκούδες χαριεντιζόμενες στο μέλι, κι άλλοτε λικνίζονται ως της άγνοιας αναμάρτητες πεταλούδες. Χαρήκαμε, κλάψαμε, ριγήσαμε, θυμώσαμε-κι η Λιλιπούπολη, όμως, κάποτε τελειώνει. Ελάτε κύριοι να ξαναχτίσουμε τον αθλητισμό μας, υγιεινά, δείτε τα πράγματα με γενναίο ρεαλισμό και τόλμη :
-Κατάργηση όλων των μη κερδοσκοπικών (τάχα) σωματείων από τις λίστες της κρατικής μέριμνας, και διάλυση της ανόητης αθλητικής ιδιότητας. Ας ανασυνταχτούν μόνοι τους, μπορούν.
-Κατάργηση της ΓΓΑ και όλου του πενταόροφου εκτρώματος της Λ. Κηφισίας. Αρκεί και περισσεύει μία υποδιεύθυνση στο Υπουργείο Εσωτερικών, αντί των δύο (2) Γενικών Διευθύνσεων και των εννέα (9) Διευθύνσεων, των δεκατεσσάρων (14) υποτομέων, με εκατοντάδες υπαλλήλους γαλέρας και εκλογομαγεριού.
-Ούτε καν Υφυπουργός Αθλητισμού δικαιολογεί την ύπαρξη του σε ένα μοντέρνο κράτος. Κατάργηση του επιτελείου εξυπηρετήσεων.
-Κατάργηση όλων των κρατικοδίαιτων Ομοσπονδιών και όλων των δελτίων αθλητών. Το μητρώο αθλουμένων ανά σωματείο ανά άθλημα κλπ δεν ενδιαφέρει -κι ούτε αφορά- κανένα σύγχρονο κράτος, εκτός των στατιστικών μετρήσεων.
-Κατάργηση των Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής ως άνευ αντικειμένου, και ανασυγκρότηση εκ του μηδενός. Οι πολυτελείς “αθάνατοι” ας κάνουν επιτέλους την αρχή αποσυρόμενοι στο σιωπάν.
-Κατάργηση των ελληνικών αποστολών στο εξωτερικό. Οι εθνικές ομάδες να συγκροτούνται μόνον από μαθητές-φοιτητές έως 25 ετών, ερασιτέχνες, αδιαπραγμάτευτα.
-Κατάργηση των χορηγιών του ΟΠΑΠ, με αντικατάσταση ενός δαμόκλειου φοροεισπρακτικού μηχανισμού επί των εσόδων από εισιτήρια, μετεγγραφές, συμβόλαια, χορηγίες, πρόστιμα και ενοικίασης χρήσης εγκαταστάσεων.
-Περιέλευση όλων των σταδίων, γηπέδων, εγκαταστάσεων, στους Δήμους. Ομοίως και οι υπάλληλοί τους.
-Απόσυρση άρδην όλων των αιτήσεων για ανάληψη μεγαλόσχημων διοργανώσεων με αρχοντοχωριάτικες φιέστες. Στόχευση στις περιφερειακές διημερίδες και τον εσωτερικό αθλητικό τουρισμό.
-Οι διαιτησίες, οι κανονισμοί, οι δικαιοδότες, η αστυνόμευση, να περάσουν στη φροντίδα των clubs, των ligas, των κυρίων που κερδοφόρα θέλουν να ασχοληθούν με το επενδυτικό τους αντικείμενο. Το κράτος να θέτει ένα υψηλό minimum αρχών.
-Κατάργηση δια ροπάλου των διαφημίσεων δημοσίων οργανισμών στις φανέλες τους. Κατάργηση των κρατικών διαφημίσεων σε έντυπα ή ηλεκτρονικά μέσα. Το μολυσμένο συρίγγιο να κατακαεί.
-Κατάργηση των πολυδάπανων τηλεοπτικών καλύψεων από κρατικά κανάλια σε εκδηλώσεις κερδοφόρων εταιριών. Η σπατάλη σε διαστάσεις μυθικού τέρατος.
Ποινές κέρβεροι για παραβάτες και αχυρανθρώπους, αστικές κυρώσεις μέχρις εσχάτων στους βιαιοπραγούντες.
-Κατάργηση πλήρης των προνομίων εισαγωγής στα ΑΕΙ, των διορισμών στο στρατό, των πολυθεσιτών και μελών στις επιτροπές του αίσχους.
-Συστηματική ανάδειξη του σχολικού και πανεπιστημιακού αθλητισμού σε μοναδική έκφραση του κρατικού αθλητικού γίγνεσθαι. Τα ΤΕΦΑΑ να ανακτήσουν κύρος και Αποστολές, οι γυμναστές να αναλάβουν ουσιαστικό επιστημονικό έργο.
-Ίδρυση Ακαδημίας του Αθλητισμού, ανάδειξη των αξίων παλαίμαχων αθλητών σε υπερκομματικά αποφασιστήρια. Αλλαγή πλεύσης και διδαχής για την έννοια του αθλείσθαι.
-Ειδική έμφαση στον κλασσικό αθλητισμό, τόνωση του εθνικού ενδιαφέροντος στα εξόχως ελληνικά άθλα. Ορεινές δράσεις, λαϊκό ποδήλατο και βάδην, επικεντρώσεις στα παχύσαρκα παιδιά και π.χ. στους καρδιοπαθείς, στα ΑΜΕΑ, είναι καιρός να πρωτοπορήσουμε.
-Προσανατολισμός στην μαζικότητα της διάχυσης των Ολυμπιακών και Βικελαίων ιδεών από τα δημοτικά σχολεία, δραστηριοποίηση και στήριξη του ανώνυμου αθλούμενου, όπως και του αθλητικού εθελοντισμού ως δείγμα κοινωνικής αλληλεγγύης.
Αναζητείται πυγμή. Ναι, δεν είναι εύκολο να γκρεμίζεις ένα σύστημα τόσο αχανές. Όμως απραξία δεν νοείται πλέον : ή θα βαυκαλιζόμαστε εσαεί στη μπόχα των ψευδογιορτών ή τώρα θα κολυμπήσουμε γενναία στο έλος της α(θ)λητικης βρώμας μέχρι την όχθη της νέας πραγματικότητας. Το ελληνικό αθλητικό δάσος νοσεί, όξινη βροχή το σάπισε για τα καλά, θηρία και παράσιτα το κατέκλυσαν, οι οικογένειες το εγκατέλειψαν ανεπιστρεπτί από τόπο ψυχαγωγίας και διδασκαλίας αρετών.
ΥΓ. Μη φρικάρετε, μη διστάζετε, δεν είναι ουτοπία. Σκεφτείτε τη σιχασιά που μοιραζόμαστε μπρος στη φρίκη κάθε Κυριακής".
Σημ.: Για του λόγου το αληθές... http://www.enet.gr/?i=news.el.oikonomia&id=232554
Πηγή: dikisportsblogspot.com
