ΣΠΑΣΤΕ ΟΛΑ ΤΑ ΓΗΠΕΔΑ!!

Σπάστε όλα τα γήπεδα. Ναι, αυτή είναι η άποψή μου μετά τα γεγονότα της Κυριακής στο ΟΑΚΑ. Εμπεριστατωμένες απόψεις συναδέλφων, πολιτικών, ανθρώπων του ποδοσφαίρου και όχι μόνο παρουσιάστηκαν με φιλοσοφικές φράσεις του τύπου "ας αποφασίσουμε τι ποδόσφαιρο θέλουμε" και "δεν είναι δυνατό να συνεχιστεί αυτή η κατάσταση για 5-10 αλήτες". Οι αλήτες δεν είναι 5-10 και έχουμε το ποδόσφαιρο που θέλουμε.
Γιατί πρέπει να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας; Θέλουμε τη βία στα γήπεδα. Τη χρειαζόμαστε. Τη χρειαζόμαστε για να έχουμε κάτι να ασχολούμαστε Τη χρειαζόμαστε  για να μπορούμε δείχνουμε ένα πιο μελανό σημείο της κοινωνίας μας με αποτέλεσμα να βλέπουμε τα υπόλοιπα πιο φωτεινά. Τη χρειαζόμαστε για να μπορούμε να πιέσουμε προς πάσα κατεύθυνση όταν αδικείται η αγαπημένη μας ομάδα. Η ομάδα στην οποία πρόσκεινται εφημερίδες και ραδιόφωνα. Αν δε θέλαμε ή δε χρειαζόμαστε τη βία στα γήπεδα απλώς θα την είχαμε εξαλείψει όπως συνέβη και σε άλλα κράτη του κόσμου. Η πεπατημένη υπάρχει. Εμείς δεν την ακολουθούμε και μάλιστα εν γνώση μας. Άλλωστε η βία στα γήπεδα είναι η ίδια βία με αυτή στο κέντρο της Αθήνας ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Είναι η ίδια βία με αυτή των διαδηλώσεων για μισθούς και συντάξεις. Είναι η ίδια βιά με αυτή στα σχολεία (η μήπως την ξεχάσατε;). Είναι η ίδια βία με την ενδοοικογενειακή. Η βία δεν είναι διαφορετική σε κάθε περίπτωση, είναι η ίδια με διαφορετικές εκφάνσεις. Πρόσωπα αλλάζει απλώς. Δεν αλλάζω άποψη. Το πρόβλημα δεν είναι να προστατέψουμε τα γήπεδα. Το σημαντικό είναι να νικήσουμε τη βία στα σχολεία, στην κοινωνία, στην οικογένεια, και τα γήπεδα μέχρι να γίνουν τα παραπάνω ας τα έσπαγαν. Δεν είναι ακραίο, είναι ιεραρχημένο. Οι στρατοί υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν και οι οπαδοί είναι στρατοί. Στρατοί με εντολές και στρατηγούς. Είτε ο στρατός είναι μια παρέα στο σχολείο είτε μια παρέα στο γήπεδο. Για να διαλύσεις έναν στρατό το μόνο που έχεις να κάνει είναι να δώσει εντολή ο στρατηγός ή απλώς να διαλύσεις τον ίδιο τον στρατηγό.