Νιώθω βιασμένος!!

Τη στιγμή που άνθρωποι ψάχνουν στα σκουπίδια για φαγητό, τη στιγμή που 1 εκ. συμπολίτες μας βιώνουν το δράμα της ανεργίας και της αβεβαιότητας του μέλλοντος τους, τη στιγμή που συνάνθρωποί μας χάνουν το σπίτι τους και την περιουσία τους την ίδια στιγμή οι πολιτικοί μας, μας βιάζουν ψυχολογικά. Μας βιάζουν καθημερινά με εκβιασμούς, ψέματα και μπλόφες. Μπλοφάρουν λες και οι ζωές μας, το μέλλον μας είναι μερικές μάρκες σε τραπέζι του πόκερ. Θέτουν διλλήματα του τύπου πως θέλετε να πτωχεύσετε εντός ή εκτός του ευρώ. Λένε ψέματα προεκλογικά ότι χρήματα υπάρχουν και εφαρμόζουν πολιτική εκδιαμέτρου αντίθετη με τις προγραμματικές τους δεσμεύσεις. Κάνουν λόγο για επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου ενώ δηλώνουν ότι η μόνη υπόσχεση αφορά τους συνταξιούχους και τους πολύτεκνους προετοιμάζοντας το έδαφος για δηλώσεις τύπου «Δεν μπορούσαμε να αλλάξουμε τίποτα έτσι όπως τα συμφωνήσανε». Λένε ότι συνυπογράφουν τη συμφωνία της 27ης Οκτωβρίου αλλά συγχρόνως θέλουν εκλογές για διαφορετική πολιτική, χωρίς όμως να μας λένε πόσα περιθώρια αφήνουν οι συμφωνίες για μια άλλη οικονομική πολιτική. Βιάζουν καθημερινά όχι μόνο την τσέπη μας, όχι μόνο την ψυχολογία μας αλλά και τη νοημοσύνη μας. Για να μπορέσει να αναλογιστεί κάποιος τον παραλογισμό της πολιτικής ηγεσίας εκτός των ψεμάτων, των εκβιασμών και της παραπληροφόρησης έχουμε φτάσει σε σημείο να μιλάμε για ψήφο εμπιστοσύνης στον πρωθυπουργό για να… παραιτηθεί!!! Μας είπαν ότι το κράτος πρέπει να μικρύνει και το κάνανε. Μας είπαν ότι οι συντάξεις και οι μισθοί πρέπει να κοπούν και το κάνανε. Μας είπαν ότι χρειάζονται και άλλα μέτρα λιτότητας και τα εφαρμόσανε. Μας είπαν επίσης, ότι το πολιτικό σύστημα περνάει κρίση χωρίς όμως να γίνει ούτε μία συζήτηση, ούτε μία πρόταση για την αλλαγή του. Μια αλλαγή στο πολιτικό σύστημα που θα φέρει τους πολίτες όχι κοντά στην πολιτική, κοντά είναι ήδη, αλλά κοντά στους πολιτικούς. Δυστυχώς, το πολιτικό μας σύστημα δε δίνει ασυλία στους βουλευτές μόνο όσον αφορά το νόμο, δίνει και μια άλλη ασυλία που έχει να κάνει με την κρίση και τη θέση των πολιτών. Μια ασυλία που δεν επιτρέπει στο λαό να πάρει πίσω την υπογραφή του σε περίπτωση που κάποια κυβέρνηση αθετήσει το προεκλογικό συμβόλαιο που πρότεινε. Η οικονομία μας δεν είναι μας, γιατί αν ήταν δική μας δε θα έπεφτε λόγο σε Σαρκοζί και Μέρκελ τι ξοδεύουμε και που. Αυτό που είναι δικό μας όμως δεν πρέπει να το απολέσουμε. Δεν πρέπει να απολέσουμε την ευκαιρία να δείξουμε το δρόμο για έναν διαφορετικό πολιτικό κόσμο που η άποψη του καθένα θα έχει σημασία και δε θα την πετάμε στο καλάθι της ανακύκλωσης ισοδυναμώντας το με άκυρο αν πάνω της έχει μόνο λευκό. Μόλις ξεκινήσει μία τέτοια κουβέντα θα σημαίνει ότι ο καρκίνος της εξουσίας έχει νικηθεί και τότε η χώρα θα αποκτήσει ανοσία σε τέτοιου είδους παθογένειες. Τότε, δε θα σταματήσω να νιώθω βιασμένος αλλά θα είμαι σίγουρος ότι δε βιάσουν ξανά τη νοημοσύνη κανενός πολίτη επόμενων γενεών.