ΑΛΛΑΓΗ ΠΡΟΠΟΝΗΤΩΝ: ΤΟ ΑΛΛΟΘΙ ΤΩΝ ΔΙΟΙΚΗΣΕΩΝ

Ο Όλεγκ Προτάσοφ έφυγε και στη θέση του ήρθε ο απολυμένος κατά το παρελθόν από την ίδια ομάδα Σάββας Κωφίδης. Ο Μαζίνιο είναι παρελθόν και τη θέση του θα πάρει, άπ' ότι δείχνουν όλα, ο Έκτορ Ραούλ Κούπερ. Ο Κετσπάγια έφυγε ως αποτυχημένος (γιατί άραγε) και ο μεγάλος Ζίκο που άλλαξε τα πάντα στον Ολυμπιακό αποκλείστηκε από τον Πανσερραϊκό στο κύπελλο. Κάπως έτσι λοιπόν κινούνται οι διοικήσεις των ομάδων αλλάζοντας προπονητή όπως αλλάζει τα εσώρουχα της η Τζούλια Αλεξανδράτου.. Το μόνο επιχείρημα για τις 'μεταγραφές' αυτές είναι η αλλαγή στην ψυχολογία των παικτών. Ποιων παικτών όμως; Αυτών που διάλεξε ο προηγούμενος προπονητής; Αυτών που διάλεξε η διοίκηση; Κάπως έτσι χάνονται οι χρονιές για πολλές ομάδες και η δικαιολογία για τις διοικήσεις είναι απλή: «Την ομάδα την έφτιαξε ο προηγούμενος και τι να κάνει ο επόμενος».. Τον κρατάνε για τη νέα χρονιά και στα μίσα τα ίδια παντελάκη μου τα ίδια παντελή μου. Βλέπω στο μπάσκετ για παράδειγμα τον Άρη. Αποκλείστηκε με τον Ματσόν από την Euroleague. Αλλάζει προπονητή και η ομάδα έχει τα ίδια χάλια με αποτέλεσμα να φάει 35 πόντους από τον Π.Α.Ο.Κ.. Μήπως τελικά το πρόβλημα δεν είναι οι προπονητές; Αλήθεια για τις επιλογές προπονητών ποιος φταίει;