Ήρθε πάλι στην επιφάνεια το θέμα της άρσης του πανεπιστημιακού ασύλου. Εγώ συμφωνώ. Να αρθεί το άσυλο. Δεν μπορούν κάποιοι ανεγκέφαλοι να καταστρέφουν και να καίνε και η αστυνομία να μην μπορεί να κάνει τίποτα επειδή υπάρχει μπαίνουν μετά στα πανεπιστήμια. Αλλά μια στιγμή. Στα γήπεδα υπάρχει άσυλο; Εκεί γιατί δεν γίνεται καμία σύλληψη; Πως περνάνε μέσα τα καπνογόνα και τα 'στυλό'; Πως γίνεται σχεδόν κάθε σαββατοκύριακο να βλέπουμε σε κάποιο γήπεδο της Ελλάδας σκηνές βίας ενώ δεν υπάρχει άσυλο; Στο θέμα της βίας στον αθλητισμό τι σας αποτρέπει κύριοι και δεν έχετε βρει μια λύση εδώ και χρόνια; Δεν περιμένω απάντηση γιατί πολύ απλά δεν έχετε. Ή για να είμαι πιο ακριβής έχετε αλλά ποτέ δεν τη λέτε κατάμουτρα. Εγώ όμως και πάλι είμαι υπέρ της άρσης του πανεπιστημιακού ασύλου. Αυτής της παγκόσμιας πρωτοτυπίας (το λένε συνέχεια στις ειδήσεις όταν συζητούν για το εν λόγω θέμα και μου αρέσει). Αλλά υπάρχει ακόμα μια παγκόσμια πρωτοτυπία στην Ελλάδα που όμως ποτέ δεν αναφέρεται. Το βουλευτικό άσυλο. Γιατί ποτέ δεν γίνεται λόγος για το συγκεκριμένο άσυλο; Γιατί να μπορεί ένας βουλευτής να έχει ασυλία και να μην μπορεί ένας κουκουλοφόρος, ένας πατέρας, ένας εργαζόμενος. Σε μια δημοκρατική χώρα όπως η Ελλάδα, το άσυλο ίσως να είναι υπερβολή. Άλλωστε, δε νομίζω να έρθει η χούντα και να δεχτεί το πανεπιστημιακό ή το βουλευτικό άσυλο. Γιατί να μην μπορεί ένας οπαδός να μπει στο γήπεδο χωρίς να τιμωρηθεί και να μπορεί ο βουλευτής Θεόδωρος Καράογλου να μπαίνει ανενόχλητος στο Καυτανζόγλειο στάδιο στον αγώνα Ηρακλής-Ολυμπιακός (6/1/2008); Πρέπει κάποιοι επιτέλους να βγάλουν τις παρωπίδες για να δουν ότι η βία στα γήπεδα, τα επεισόδια στα Εξάρχεια, οι λεηλασίες στο Κολωνάκι και η παιδική εγκληματικότητα σε ολένα και μικρότερες ηλικίες, περισσότερο σχέση έχουν με την ασυλία ων βουλευτών παρά με ο πανεπιστημιακό άσυλο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου